25 Eyl 2009

yeni bişeyler...


Merhaba,
Ne tuhaf bir şey ama bugün yazacaklarımı taa dünden planlamıştım desem yalan olmaz.. Aslında dün yazacaktım ama utandım biraz aynı günde bu kadar yazmaya.. O zaman dedim ki "yarın yazayım en iyisi"..
Bugün yazacaklarım yine Yunanistan'la ilgili ve Neko'yla olan Atina maceramızla.. Atina'ya Neko ve bir arkadaş ve tabi bir de ben üçümüz iş sebebiyle gitmiştik. Gittiğimizde ben henüz 4 aylık hamileydim. Ve aylardan da mayıs ayı. Hava güzeldi gayet.. Ama en güzeli Neko'yla böyle bir anımızı yürek hafızama işlemiş olmak..
Atina'da elbette ki gezilecek görülecek çok yer var. Biz kısıtlı zamanımızdan ve bazı aksiliklerden dolayı sadece birkaçını görebildik. Akropolis de bunlardan biri. Bir dağın tepesindeki bu yapıyı görebilmeyi hepimiz çok istiyorduk. Sofi'nin Dünyası'nda buradan bahsedildiği için ayrıca istiyordum. Ancak hamile oluşum ve bir de laptop ve çanta taşıyor olmamdan dolayı ne olur ne olmaz diye korktum. Beni Neko ikna etti. Çünkü sen gelmezsen biz de çıkmayız dedi. Onları böyle bir anıdan yoksun etme hakkına sahip olmadığımı düşünerek "tamam" dedim. İyi ki o zaman arkadaşlarıma katılmışım. Çok hoş bir deneyimdi.
Yandaki fotoğraf da işte Akropolis'te bir müzede çekildi. Sevgili Nekocum çekti. Bir sınıf dolusu çocuk öğretmenleriyle birlikte müze ziyaretindeydiler.. Her çocuğun elinde eskiz defteri ve bir kalem, orada gördükleri objeleri, hatta öğretmenlerinden dinledikleri mitleri kendi hayal güçleriyle resmediyorlardı.. Hayran kaldım. Çünkü Yapılandırmacı Yaklaşım dediğimiz bir eğitim sistemi yeni uygulanmaya başlanmıştı ülkemizde. Ve Avrupa'daki pek çok böyle sistemi de biliyordum.. Uygulanışını görmek, birgün benim ülkemde de böyle manzaralarla karşılaşacağımı düşündürdü, heyecanlandım.. Yıl şuan 2009. Üç yıl geçti bizim yolculuğumzdan, bu sistemin uygulanmaya başlamasından ise dört yıl.. Hala her müze ziyaretimde öğretmenleriyle gelmiş, ellerinde kalemleri ve defterleri olan, çizen, yazan çocuklar görebilmek umuduyla bakınıyorum.. Sanki olacak yavaş yavaş.. Çok ama çok umut ediyorum...

2 yorum:

  1. Çok bulanık çekmişim :P

    Ya iyiki gitmişiz bencede. Oradayken insan her zaman gidip gelebilir gibi geliyor, kolay geliyor ama öyle değil işte. Bak gitmiyoruz tekrar :)

    Ben de umutluyum. Yeni nesil öğretmenler bunu sağlayacak umarım. (Heyt Milli Eğitim Bakanı gibi konuştum be :D )

    YanıtlaSil
  2. Bence de Nekocuğum.. İyi ki de gitmişiz.. Görmüşüz oraları..

    YanıtlaSil