Dedikodu

Merhaba Günceciğim,
Ben Nil Karaibrahimgil'i çok severim. Neşesi, pozitif enerjisi bana da mutluluk verir. Dün web sitesini ziyaret ettim.. Bir insanın web sitesi, o insanın iç dünyasını anlatırmış, bir kere daha tanık oldum. Ve iç dünyasını bizlere açtığı için ayrıca minnet duydum. Bazı yazılarını okuma imkanı da buldum. Bir kere daha hayran kaldım. "Dedikodu üzerine" isimli yazısında o kadar güzel düşünce üzerinde durmuş ki.. Bu yazının özeti niyetiyle şimdi seninle son paragrafını paylaşmak istiyorum.
"Fakat, o dedikoduyu içimdeki öğütücüye atıp, yerine güzel kelimeler koyunca, kabul ediyorum ki biraz sıkıcı oldum. Bu güzel laflarıma kimse dendenler koymadı. Et istiyorlardı, ot verdim. Dil vejeteryanı oldum, dilim hafifledi".
Aslında bunların üstüne söylenecek çok laf yok sanırım. Sadece birkaç cümle eklenecekse: Öyle hissediyorum ki dil vejeteryanı olmak hem dili hem de ruhu hafifletir....