anektodlar...

Kuzucuğumun bazı anektodlarını aktarmak istiyorum buraya.. Unutmayayım diye.. Malum söz uçar yazı kalır demiş atalarımız...
Oğlumun en sevdiği oyunlardandır dinazoru ya da köpeği, bazen her ikisi çocuklarımız olur. ben anneleri, o da babaları olur. Babası, annesi deriz hep.. Dün sabah ise tavşanı çocuğumuz oldu. Hazırlanıyoruz çıkmak için. Servisi gelecek, onu bindireceğiz, sonra da biz gideceğiz servisimize binmeye.. Dedim ki "babası, hadi biraz acele edelim. Bak işe geç kalabilirsin". Bunu duyunca, kendi sandalyesine oturttuğu tavşanını aldı kucağını, "bak yavrum. benim şimdi işe gitmem gerek. ama sakın unutma ben seni çok seviyorum. akşama da geleceğim. şimdi annen de işe gidecek, deden de işe gidecek."!!!!!!! dede dediği kişi ise eşim... Onu göstererek böyle diyor.. Daha önce hiç böyle bir konuşma geçmemiş evde.. amaan dedim oğlum büyümüş de akrabalık bağları hakkında yorum da yapabiliyor..
Diğer bir anektod ise bu sabaha ait. Oğlum kemerini almış eline. Kıvırmış ucundan. Başı dışarıda kalmış. Oyuncaklarına gösterip "bak bu 6", sonra ters çevirip "bak şimdi 9 oldu"... Bir de kemeri açıp: "Anne sence bu ne oldu?" diye sordu. Onun ne diyeceğini merak ediyorum bir taraftan yaratıcılığını köreltmek istemiyorum bir taraftan "Aaaa değişik birşey olmuş sanki...." dedim. "Eveet sanki yol olmuş di mi??? Metro ya da tren yolu." !!!!
Harika dedim kendi kendime... Ve çok mutlu oldum.. Sabahları pozitif başlamak güne oğlum sayesinde çok mutlu ediyor beni...